Αχαλίνωτος Προυστ
Αχαλίνωτος Προυστ
απόσπασμα από το πρώτο κεφάλαιο του Ερωτευμένος Προυστ
του Ουίλιαμ Κάρτερ
«Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα μου: Η ανάγκη μου να αγαπηθώ και, για να γίνω πιο σαφής, η μεγαλύτερη από το να με θαυμάσουν ανάγκη μου να με χαϊδέψουν και να με κακομάθουν.»
Ο Μαρσέλ Προυστ υπήρξε μαθητής του Λυκείου Κοντορσέ από το 1882 έως το 1889. Ο «στενός κύκλος» των συμμαθητών του περιελάμβανε έναν εκπληκτικό αριθμό μελλοντικών συγγραφέων. Ο Ντανιέλ Αλεβί έγραψε βιογραφίες του Φρειδερίκου Νίτσε, του Ζιλ Μισελέ και του Σεμπαστιέν Βομπάν• ο Λουί ντε Λα Σαλ, ο οποίος πέθανε σε νεαρή ηλικία, εξέδωσε μια ποιητική συλλογή και ένα μυθιστόρημα• ο Ρομπέρ Ντρέιφους έγινε ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς της Τρίτης Δημοκρατίας. Δύο άλλοι φίλοι από το λύκειο, ο ποιητής Φερνάν Γκρεγκ και ο θεατρικός συγγραφέας Ρομπέρ ντε Φλερ, εξελέγησαν μέλη της Γαλλικής Ακαδημίας, μια τιμή που δεν έγινε ποτέ στον Προυστ, το συγγραφικό επίτευγμα του οποίου έμελλε να επισκιάσει, έστω και καθυστερημένα, εκείνο των εξέχοντων συμμαθητών του.
Οι συμμαθητές του Προυστ δεν έβρισκαν πάντα ευχάριστη τη συντροφιά του. Ένιωθαν μεν δέος μπροστά στα προφανή λογοτεχνικά του χαρίσματα, αλλά η προσωπικότητά του, ειδικά η ζηλότυπη ανάγκη του για αποκλειστικότητα του ενδιαφέροντός τους, πολλές φορές τους απωθούσε. Ο Ζακ-Εμίλ Μπλανς, ο οποίος ζωγράφισε σε ελαιογραφία μια πολύ γνωστή προσωπογραφία του Προυστ, αναφέρει στα απομνημονεύματά του έναν κοινό παιδικό τους φίλο, ο οποίος του είχε εκμυστηρευτεί ότι, κάθε φορά που έπαιζε με τον μελλοντικό συγγραφέα, πάντα «με κυρίευε ο φόβος όταν αισθανόμουν τον Μαρσέλ ν’ αρπάζει το χέρι μου και να μου δηλώνει την ανάγκη του για απόλυτη και τυραννική κατοχή».1 Με τη σκληρότητα που συνήθως χαρακτηρίζει τα αγόρια στην εφηβική ηλικία, οι συμμαθητές του Προυστ πείραζαν και ταπείνωναν τον ευαίσθητο και φορτικό φίλο τους, απορρίπτοντας κοφτά τις προτάσεις του για μεγαλύτερη οικειότητα, γεγονός που τον πλήγωνε βαθιά.
