ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΡΙΝ! Τρίτη 13 Μαρτίου, στις 6 το απόγευμα.

Η ελληνική πρωτοβουλία για το Afrin διοργανώνει πορεία για το Αφρίν αύριο, Τρίτη 13 Μαρτίου, στις 6 το απόγευμα. 

Συγκεντρωνόμαστε στα Προπύλαια και κατευθυνόμαστε προς την τουρκική πρεσβεία. 

Γάλλος δημοσιογράφος: επίκειται ανθρωπιστική καταστροφή στο Afrin

SHARE THIS

Ο Jeremy Andre, ανεξάρτητος δημοσιογράφος με έδρα το Παρίσι και το Erbil του Ιράκ (ΣΜ: ιρακινό Κουρδιστάν), που επέστρεψε από το Afrin, λέει ότι η κατάσταση θα είναι χειρότερη εκεί, από ό,τι στη Γκούτα, αν δεν γίνει κάτι άμεσα.

«Πίσω στο Παρίσι, μετά από ένα μακρύ ταξίδι. Επέστρεψα από το Αφρίν, ένα κουρδικό θύλακα στη βορειοδυτική Συρία όπου η Τουρκία και οι ισλαμιστικές πολιτοφυλακές ετοιμάζονται να διαπράξουν αιματοχυσία», δήλωσε. «Για την ώρα, οι θάνατοι είναι λιγότεροι από ότι στη Γκούτα, αλλά σύντομα, αν δεν γίνει τίποτα, στο Afrin θα είναι χειρότερα».

«Σύμφωνα με τοπικές πηγές, η περικύκλωση του Afrin συνεχίζεται. Το Jinderes έπεσε, η τουρκική πλευρά εγκαθίσταται στα υψώματα βόρεια της πόλης. Η παγίδα κλείνει. Οι μάχες μέσα στην πόλη θα ξεκινήσουν μέσα την εβδομάδα. Πολύ λίγοι ξένοι δημοσιογράφοι θα είναι μέσα. Ελπίζω να ακουστούν», έργαψε στον λογαριασμό του στο Twitter.
«Στο Αφρίν, η τουρκική πλευρά παρουσιάζει μια αφήγηση που μιμείται την κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης από τις μάχες της Μοσούλης και τη Ράκκα. Σαν η εξόντωση των YPG και PKK στη Ροζάβα να είναι ισοδύναμη με την εξόντωση της ISIS και του χαλιφάτου της. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να αποδομήσουν αυτήν την προφανή προπαγάνδα», είπε.

Τα γεγονότα του τελευταίου 24ώρου στο Αφρίν

Τα γεγονότα του τελευταίου 24ώρου στο Αφρίν

Παρά το ψήφισμα 2401 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο υποχρεώνει όλα τα μέρη να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, το τουρκικό κράτος εξακολουθεί να το παραβιάζει και να επιτίθεται το λαό μας στο Αφρίν, τόσο στο έδαφος όσο με μέσω των αεροπορικών επιδρομών του, που οδηγούν το λαό μας στην εξόντωση. Οι δυνάμεις μας περιορίζονται στην αυτοάμυνα σε περίπτωση οποιασδήποτε επίθεσης κατά του Afrin.

1-Πόλη του Afrin: Από χτες (ΣΜ: 10 Μαρτίου) συνεχίζονται οι πιο βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις μας και τον τουρκικό στρατό κατοχής και των τρομοκρατικών ομάδων του, στο χωριό Khalata, όπου οι εισβολείς προσπάθησαν να προχωρήσουν, αλλά δέχτηκαν την απάντηση των δυνάμεων μας. Οι συγκρούσεις είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή ενός στρατιωτικού οχήματος φορτωμένου με βαρέα πυρομαχικά (Doshka) και το θάνατο 37 τρομοκρατών. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται, συνοδευόμενες από αδιάκριτα χτυπήματα του πυροβολικού και αεροπορικές επιδρομές.

2-Jinderes: Τα χωριά Kafar Dallah, Faqirah και Qojima υφίστανται βαρύ βομβαρδισμό από χθες μέχρι και την ώρα που γραφόταν η παρούσα αναφορά.

Πως δημιουργείται το δημόσιο χρέος

Οι ομοιότητες του Χίτλερ με τον Κεμάλ και τον Ερντογάν: Πως οι ναζί μιμήθηκαν τον Ατατούρκ

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν υπό το βλέμμα του Κεμάλ Ατατούρκ. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία.

Γράφει ο ΜΑΡΙΟΣ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ

Κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2016 από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος (Αθήνα) και σε μετάφραση του Νίκου Ρούσσου, η μοναδική στο είδος της μελέτη του Stephan Ihrig, “Ατατούρκ και Ναζί: Δάσκαλος και μαθητής στη εφαρμογή του ολοκληρωτισμού” (“Ataturk in the Nazi Imagination”).

Η μελέτη του Ihrig πρωτοεκδόθηκε το 2014 από το Harvard University Press και βασίζεται στη διδακτορική του διατριβή η οποία εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge με θέμα τις αντιλήψεις των Ναζί για τη Νέα Τουρκία (1919-1945).

Πέραν του άμεσου ενδιαφέροντος του θέματος, μου κίνησε εξαρχής την περιέργεια και το γεγονός πως το βιβλίο δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο αμέσως με την έκδοσή του με τη μορφή PDF και όπου μπορεί να εντοπιστεί από τον κάθε ενδιαφερόμενο. Κάτι τέτοιο δεν συνηθίζεται για ακαδημαϊκά έργα και από αναγνωρισμένους εκδοτικούς οίκους. Το προφανές συμπέρασμα ήταν πως είτε εκ μέρους του συγγραφέα, του εκδοτικού οίκου, ή και των δυο, υπήρχε σκοπιμότητα για εύκολη και χωρίς κόστος πρόσβαση στη μελέτη σε παγκόσμιο επίπεδο από όσο το δυνατό περισσότερους αναγνώστες. Επί πλέον πρέπει να υπήρξε και κάποιος χορηγός που κάλυψε τα διαφυγόντα κέρδη.

Η γεωπολιτική ιστορία της Μεσαιωνικής αυτοκρατορίας (Α’ μέρος)

Face

Facebook Messenger

TwitterGoogle+EmailPrint

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Ο Καρλ Σμιτ υπήρξε από τους σημαντικότερους αλλά και πλέον αμφιλεγόμενους πολιτικούς στοχαστές του 20ου αιώνα.  Ο Γερμανός διανοητής διακρίθηκε για τις θεωρίες του περί κράτους, εξουσίας και πολιτικής θεολογίας, κατηγορήθηκε δε για τη σύντομη σύμπραξη του με το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς.  Ο μελετητής του Μεσαίωνα αναγνωρίζει εύκολα τη θεώρηση της χριστιανικής αυτοκρατορίας ως το «κατέχον», δηλαδή θεόπεμπτη δύναμη η οποία με την παρουσία της ελέγχει τις δυνάμεις της ανομίας και καθυστερεί την έλευση των εσχάτων.  Και οι πιο σύγχρονης αναφοράς θεωρίες του όμως, μπορεί να φανούν χρήσιμες στην εξέταση της μεσαιωνικής ιστορίας.  Εδώ, η αυτοκρατορική τάξη πραγμάτων του Βυζαντίου θα αντιπαραβληθεί με εκείνην της Δυτικής Ευρώπης και αμφότερες θα ιδωθούν μέσα από τα πλαίσια τριών όρων που χρησιμοποιούνται από τον Σμιτ:  εκτός από το Κατέχον είναι ο Μείζων χώρος (Großraum) και η αυτοκρατορία (Reich).

Η διατύπωση και το περιεχόμενο των όρων

Η κοροϊδία των γυναικών

Παρακάτω αναδημοσιεύουμε, από το liberal.gr, αποσπάσματα από ένα άρθρο του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη που γράφτηκε με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας. 

Μια 30χρονη μητέρα χτύπησε προχτές την πόρτα του εισαγγελέα Βόλου και του ζήτησε να της πάρει τα δύο από τα 4 παιδιά της, 13 και 14 ετών, και να τα δώσει κάπου γιατί η ίδια δεν έχει πια λεφτά να τα μεγαλώνει! Κι αυτό είναι το έκτο (6ο) περιστατικό φέτος στη Μαγνησία! Αφιερωμένο στον πρωθυπουργό, την «αριστερά» του, και τις εξαγγελίες του ότι θα αυξηθεί στο 40% η ποσόστωση για τις γυναίκες που εκλέγονται! Αυτό έφταιγε!

Η χτεσινή μέρα της –αγωνιζόμενης- γυναίκας ήταν ένα ακόμα μνημείο υποκρισίας και αποθέωσης του λαϊκισμού σε βάρος των γυναικών. Πρώτα, πρώτα η ποσόστωση. Η μέχρι σήμερα εκλογή γυναικών στη Βουλή και τους δήμους σε ποσοστό 30% μ’ αυτό το σύστημα δε φάνηκε να έσωσε την 30χρονη και καμιά άλλη γυναίκα από το άγος της ανέχειας.

Επειδή και οι γυναίκες μόλις καθίσουν σε καρέκλα εξουσίας παίρνουν τη μορφή της καρέκλας και χάνουν τη μορφή της γυναίκας, στη συντριπτική τους πλειονότητα. Απόδειξη; Η ποσόστωση δεν έσωσε τις γυναίκες από τη χαμηλότερη αμοιβή για ίδια εργασία με τους άντρες, που ισχύει σχεδόν σε όλες τις δουλειές. Ούτε έσωσε όσες υφίστανται βία στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά. Αντίθετα, τα φαινόμενα βίας αυξάνονται! Και είναι όλο και βιαιότερα. […]

Όσες ριζικές αλλαγές έγιναν στο νομικό και καθημερινό πλαίσιο για τη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα δεν έγιναν από τις εκλεγμένες με ποσόστωση. Έγιναν είτε από θαρραλέες και δυναμικές γυναίκες της πολιτικής και της κοινωνίας, χωρίς ποσόστωση, είτε από θαρραλέους και ανοιχτόμυαλους άντρες. 

Οι ντουντούκες ας κοάζουν την εξηλιθίωση

Christos Yiannaras | 12 Mar 2018

Μ​​όλις πριν από δύο εβδομάδες (27 Φεβρουαρίου το βράδυ) το ΚΚΕ πραγματοποίησε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Σκοπός του συλλαλητηρίου, να «απαντήσει» το κόμμα «στις ανησυχίες του ελληνικού λαού για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή». Οπως είναι πασίγνωστο, το ΚΚΕ (από κάθε ιδεολογικό, εξασφαλιστικής πατρωνίας ποιμνιοστάσιο) ανησυχεί «πριν από τον λαό, για τον λαό», όπως και αποφασίζει πρωθύστερα. Καλούσε το συλλαλητήριο τον λαό να αντισταθεί «στον αποπροσανατολισμό που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό, (δηλαδή) στη διαίρεση των λαών».

Προσέξτε τις τελευταίες λέξεις: Για το ΚΚΕ (και όλους τους συνεπείς οπαδούς του Ιστορικού Υλισμού) κάθε οργανικά συγκροτημένο σώμα σχέσεων κοινωνίας, κοινών και κοινωνούμενων σχέσεων με πατρώα γη, με εστίες, βωμούς, τάφους προγόνων, εμπειρικό κεφάλαιο «νοήματος» της ύπαρξης και της συνύπαρξης, νοήματος που γεννάει την Τέχνη, τη σοφία του κάλλους, τη χαρά της γιορτής – όλα αυτά μαζί τα θησαυρίσματα «διαιρούν» τους λαούς, επειδή τους λαούς τους ενώνουν μόνο ταξικά συμφέροντα διεθνή. Και ελπίζω ο επαρκής αναγνώστης να έχει εναργή την επίγνωση ότι τις αφέλειες του Ιστορικού Υλισμού τις έχουν σαν «αλάθητη» υποδομή και οι λοιπές «προοδευτικές» πολιτικές μας φαιδρότητες: Ποτάμι, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Παναγιώτης Κονδύλης, Τι επιδιώκει η Άγκυρα στο Αιγαίο

Σε μιαν από τις εμπεριστατωμένες και ακριβείς αναλύσεις, στις οποίες μας έχει  

Προσθήκη λεζάντας

συνηθίσει, ο διπλωματικός συντάκτης του «Βήματος» κ. Ν. Μαράκης παρουσίασε τις ελληνικές επιτελικές εκτιμήσεις για τις τουρκικές ασκήσεις στο Αιγαίο («Το Βήμα», 1.2.1998). Τέτοιες εκτιμήσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφθούμε ότι οι μείζονες στρατιωτικές ασκήσεις δεν αποτελούν απλώς θαλάσσιες ή αεροπορικές εκδρομές για ξεμούδιασμα ή προς γενική επίδειξη ισχύος αλλά διεξάγονται εν όψει ορισμένων επιτελικών σχεδίων πολέμου και συνιστούν μιαν υποτυπώδη εφαρμογή τους σε καιρό ειρήνης. Η ανάλυσή τους συνεπάγεται επομένως διείσδυση στις στρατηγικές προθέσεις της άλλης πλευράς. Και οι προθέσεις, σύμφωνα με τους έλληνες επιτελείς και τον κ. Μαράκη, διαγράφονται ως εξής: «καθήλωση» της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού ναυτικού, πρόκληση «εκτεταμένης ζημίας» στην αμυντική ικανότητα της Ελλάδας «πριν από την απόπειρα κατάληψης εδάφους», «σοβαρότατη μείωση της μαχητικής ικανότητας» των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων ως προϋπόθεση της «διαπραγματευτικής αδυναμίας» της Ελλάδας. Ειδικότερα επισημαίνεται η τουρκική προσπάθεια για «αύξηση της ικανότητας διείσδυσης των επιτιθέμςνων αεροπλάνων», εφοδιασμένων με άκρως σύγχρονα συστήματα στοχοποίησης και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.

Σκέψεις και σχόλια για τις πρόσφατες εκλογές στην Ιταλιά/ Γιώργος Ππαγιαννόπουλος

ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ/ "Παρόν" της 11.03.18

 1. Στις εκλογές που διεξήχθηκαν στην Ιταλία στις 4 του Μάρτη, κυριάρχησε η αντισυστημική και ευρωσκεπτικιστική ψήφος. Οι Ιταλοί βιώνοντας την δική τους  κρίση,  συνειδητοποίηοαν ότι η ταυτισμένη με το ευρώ φιλελεύθερη συναίνεση της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς επιτείνει, αντί να λύνει τα προβλήματά τους.

 Το αναμφισβήτητο γεγονός των ιταλικών εκλογών είναι ότι οι ψηφοφόροι στράφηκαν μαζικά προς τα δύο αντισυστημικά κόμματα: προς το ιδιότυπο «Κίνημα 5 Αστέρων» του Μπέπε Γκρίλο (Οι δημοσκόποι υπολογίζουν πως το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του «Κινήματος 5 Αστέρων» είναι πρώην ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς) αφενός, και προς την δεξιόστροφη «Λέγκα του Βορρά» του Σαλβίνι, (η οποία έχει μια  σαφή αντιμεταναστευτική ρητορική), αφετέρου.

 Αμφότεροι οι νικητές είναι ιδιαιτέρως επικριτικοί όσον αφορά την ΕΕ και την Ευρωζώνη.

2. Υπήρξε ανατροπή εντός του συσχετισμού της Δεξιάς /Κεντροδεξιάς, αφού ο Σαλβίνι νίκησε τον παραδοσιακό Μπερλουσκόνι. Η Lega του Σαλβίνι πήρε 17,7 % έναντι 14% του Καβαλιέρε και βάση της μεταξύ τους συμφωνίας, ότι θα προταθεί για υποψήφιος πρωθυπουργός από την πλευρά τους όποιος έλθει πρώτος σε ψήφους, «προηγείται» ο Σαλβίνι.

3. Το 18,7% του Δημοκρατικού Κόμματος (PD), -κόμμα που προέρχεται από το Δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς-, στις εκλογές της 4ης Μαρτίου είναι το χαμηλότερο ποσοστό που πήρε το κόμμα αυτό από την ίδρυση του, το 2007, όταν οι πρώην κομμουνιστές και οι πρώην αριστεροί χριστιανοδημοκράτες αποφάσισαν να συγχωνευτούν. Είναι ένα ταπεινωτικό αποτέλεσμα, που έχει τις ρίζες του στην μακροχρόνια κρίση της ιταλικής Κεντροαριστεράς, με τον Ματέο Ρέντσι να έχει τη μεγάλη ευθύνη για τις πολιτικές που ακολούθησε. Υπενθυμίζω πως στις προηγούμενες εκλογές του 2013, με γραμματέα τότε τον Μπερσάνι,  το Δημοκρατικό Κόμμα είχε μεν ηττηθεί, είχε δε αναδειχθεί στο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας με το 25,4%.

Με ευέλικτες μορφές εργασίας πάνω από το 50% των νέων προσλήψεων

Οι part-time δουλειές είναι πλέον καθεστώς

Θετικό για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά είναι το ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων τον Φεβρουάριο, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία της «Εργάνης» σημειώθηκε αύξηση της μισθωτής απασχόλησης με επιπλέον 16.628 θέσεις εργασίας.

Ωστόσο το 56% των νέων προσλήψεων του Φεβρουαρίου αφορούν μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση, ενώ το ίδιο ποσοστό τον Γενάρη του 2018 ήταν 53,2%.

Οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης ήταν το 43,67% του συνόλου για τον Φλεβάρη και το 45,14% για την περίοδο από 1/1/2017 έως 28/2/2018. Επίσης 3.000 συμβάσεις μετατράπηκαν από πλήρη σε μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση.

Ειδικότερα τον Αύγουστο 607.906 εργαζόμενοι ήταν στο καθεστώς της μερικής απασχόλησης και αμείβονταν με μέσο ημερομίσθιο 23,45 ευρώ και μέσο μισθό 416 ευρώ, ενώ 1,57 εκατομμύρια μισθωτοί εργάζονταν με πλήρη απασχόληση και με μέσο μισθό 1.161 ευρώ το μήνα.

Μνημόνια και Εθνική Κρίση

Της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη*

            Τούτες τις μαύρες εθνικές ώρες, που η πατρίδα βρίσκεται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, στο εσωτερικό, καθώς και στο βαλκανικό, τον ευρωπαϊκό  και το διεθνή περίγυρό της,  επιβάλλεται μια αντικειμενική καταγραφή  όσων μας έσυραν  μέχρις εδώ.  Και μια πρόταση για το πώς θα βγούμε από το βούρκο που μας καταπίνει.

Δεν θα συμφωνήσω ούτε με τους ηττοπαθείς, που υποστηρίζουν ότι μια μικρή και καταχρεωμένη οικονομία, όπως η ελληνική, εξαρτάται  πλήρως από τις εκάστοτε επιταγές των ισχυρών, αλλά ούτε και με όσους αντιμετωπίζουν, ως εύκολη λύση, έναν πόλεμο με την Τουρκία. Θα υποστηρίξω, αντιθέτως,  ενδιάμεση πορεία της οποίας, το βασικό χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη στρατηγικής, και  συνεπώς  αποκλείει εξάρσεις, προς τη μία ή της άλλη κατεύθυνση.

Εισαγωγικά, να υπογραμμίσω ότι όπως η εσωτερική αξία ενός  νομίσματος προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό  και την εξωτερική του αξία, το ίδιο μπορεί να υποστηριχθεί και για τη σχέση ανάμεσα στην οικονομία και στη θέση μιας χώρας στο διεθνές προσκήνιο. Υπάρχει, δηλαδή  σχέση αιτίου προς αιτιατό μεταξύ των όσων   διαδραματίστηκαν στο εσωτερικό της χώρας, στο διάστημα της τελευταίας  τραγικής  οκταετίας και της συγχορδίας των  έξωθεν πρόσφατων απειλών. Μια χώρα που δέχεται να εφαρμόσει εξαθλιωτικά, προγράμματα για το λαό της, και  που παραιτείται από την εθνική της κυριαρχία,  επειδή της τα επιβάλλουν οι «εταίροι» της, έχει αναπότρεπτα, περιέλθει σε πλήρη  ανυποληψία, στη συνείδηση φίλων και εχθρών.

Θα σκιαγραφήσω, συνοπτικά, στη συνέχεια (παρότι, γενικώς, γνωστά), όσα  δεν έπρεπε ποτέ να γίνουν δεκτά στο οικονομικό πεδίο, και όχι μόνο, της πατρίδας μας.

          Ι. Οι ατυχέστατες επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων.

Για μια νέα Ελληνική αναγέννηση

Του Ηλία Φιλιππίδη

Ο ιστορικός καιρός της Ελλάδας

Η θεωρία του «Καιρού» καθιερώθηκε στην δεκαετία του 1980 από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών για την καταδίκη του ρατσιστικού καθεστώτος Απαρτχάιντ της Ν. Αφρικής. Πρόκειται για έναν πανάρχαιο τρόπο σκέψεως του Μεσογειακού χώρου, ο οποίος προέρχεται από την ανάγκη του προϊστορικού ανθρώπου να προβλέψει τις αλλαγές των καιρικών συνθηκών και ο οποίος στην ελληνική γλώσσα απέκτησε το γενικότερο νόημα της σωστής επιλογής (ευκαιρία), της επιτυχίας (καίριο πλήγμα) και της ουσιαστικότητας (καίριοι λόγοι).

Ο Ιησούς Χριστός καθιέρωσε τον όρο «σημεία των καιρών» για την πρόβλεψη των εξελίξεων στον χώρο της ιστορίας και των σχέσεων του Θεού με το ανθρώπινο γένος.

Η πολιτική σκέψη υιοθέτησε την θεωρία του «Καιρού» για την επικαιροποιημένη συνολική γεωπολιτική και γεωπολιτισμική ανάλυση (π.χ. η καιρικότητα στον Κορνήλιο Καστοριάδη).

Καθιερώνουμε λοιπόν τον επιμέρους όρο «Ιστορικός καιρός της Ελλάδας» με τριπλή έννοια: 

α) Ως αξιολόγηση της συνολικής καταστάσεως της χώρας σε σχέση με τον παγκόσμιο χρόνο, δηλαδή ως προς το επίπεδο εξελίξεως του παγκόσμιου πολιτισμού και ειδικότερα ως προς τον ευρωπαϊκό χώρο.

β) Ως τον συνυπολογισμό του ιστορικού βάθους των αιτιών της σημερινής καταστάσεως της Ελλάδας και του χαρακτηρισμού της εξελικτικής περιόδου στην οποία βρισκόμαστε και

γ) Ως τον καθορισμό των προϋποθέσεων εξασφαλίσεως του μέλλοντος της Ελλάδας και του Ελληνισμού γενικότερα ως έθνους και ως διαχρονικού πολιτισμού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θεωρήσεως της σημερινής Ελλάδας μπορούμε να καταλήξουμε στα παρακάτω συμπεράσματα: 

α) Η σημερινή Ελλάδα δεν είναι σύγχρονη. Είναι μία καθυστερημένη χώρα και η κρίση που περνάμε δεν είναι κεραυνός εν αιθρία αλλά το τελικό αποτέλεσμα, ο γκρεμός, σε μία παρακμιακή διαδρομή από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά. 

Τσόμσκι: «Ακόμη και ο Οργουελ θα είχε εκπλαγεί σήμερα»

Συνέντευξη στην El Pais

Στα 90 του χρόνια ο Νόαμ Τσόμσκι έφυγε από το MIT (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης) μετά από 60 χρόνια. Εκεί όπου έκανε την επανάσταση στη σύγχρονη γλωσσολογία και έγινε η κριτική συνείδηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Σήμερα ο σπουδαιότερος εν ζωή Αμερικανός διανοούμενος ζει στην Αριζόνα, στα όρια της ερήμου Σονόρα στο Τουσόν. Η ισπανική εφημερίδα Ελ Παις επισκέφτηκε τον Τσόμσκι στο Τμήμα Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

Ο Τσόμσκι φοράει παντελόνι τζιν και εντυπωσιάζει με τα μακριά λευκά μαλλιά του. Όπως λέει τού αρέσει αυτή η ζεστή ατμόσφαιρα. Το φως της ερήμου, ήταν ένας από τους λόγους που τον έκαναν να μετακομίσει στο Τούσον. «Είναι ξηρό και καθαρό», λέει.

-«Ζούμε σε μια περίοδο απογοήτευσης;» τον ρωτάει ο δημοσιογράφος.

-«Πριν από 40 χρόνια», λέει ο Τσόμσκι, «ο νεοφιλελευθερισμός, υπό την ηγεσία του Ρέιγκαν και της Θάτσερ εξαπέλυσε επίθεση στον κόσμο. Και αυτό είχε αποτέλεσμα. Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε ιδιωτικά χέρια συνοδεύτηκε από μια απώλεια ισχύος στον πληθυσμό. Οι άνθρωποι οδηγήθηκαν σε μια επισφαλή ζωή με χειρότερες θέσεις εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι ένα μίγμα θυμού, φόβου και απόδρασης. Δεν εμπιστεύονται πλέον ούτε τα ίδια τα γεγονότα. Μερικοί το ονομάζουν λαϊκισμό, αλλά αυτή η πραγματικότητα αποκρύπτεται από τους θεσμούς. Η απογοήτευση από τις θεσμικές δομές έχει οδηγήσει σε ένα σημείο όπου οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πλέον στα ίδια τα γεγονότα. Εάν δεν εμπιστεύεστε κανέναν, γιατί πρέπει να εμπιστευτείτε τα γεγονότα; Αν κανείς δεν κάνει τίποτα για μένα, γιατί να πιστεύω σε κάποιον;»

Λιούις Μάμφορντ – Πέτρες, κόκαλα και εγκέφαλοι

Το κείμενο αυτό περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Lewis Mumford Ο μύθος της μηχανής Τόμος 1 (Εκδ. Νησίδες), στο δεύτερο κεφάλαιο Τεχνική και ανάπτυξη του ανθρώπου.

Πέτρες, κόκαλα και εγκέφαλοι

του Λούις Μάμφορντ

Η παραπλανητική άποψη ότι ο άνθρωπος είναι πρωτίστως ζώο που κατασκευάζει εργαλεία και οφείλει την υπέρμετρη νοητική του ανάπτυξη σε μεγάλο βαθμό στη μακρά του μαθητεία στην κατασκευή εργαλείων, δεν θα παραμεριστεί εύκολα. Όπως άλλες εύλογες καυχησιές, ξεφεύγει από την ορθολογική κριτική, ιδίως αφού κολακεύει τη ματαιοδοξία του νεωτερικού σιδερόφρακτου φαντάσματος, του «Τεχνολογικού ανθρώπου». Κατά την περασμένη πεντηκονταετία, η βραχεία εποχή μας έχει περιγραφεί ως Εποχή της Μηχανής, Εποχή της Ισχύος, Εποχή του Χάλυβα, Εποχή του Μπετόν, Εποχή του Αέρα, Ηλεκτρονική Εποχή, Πυρηνική Εποχή, Πυραυλική Εποχή, Εποχή του Κομπιούτερ, Εποχή του Διαστήματος, Εποχή του Αυτοματισμού. Δύσκολα θα μαντεύαμε από τέτοιους χαρακτηρισμούς ότι αυτοί οι πρόσφατοι τεχνολογικοί θρίαμβοι αποτελούν μόνον ένα κομμάτι του τεράστιου αριθμού υψηλά διαφοροποιημένων συνιστωσών που εισέρχονται στη σημερινή τεχνολογία, και μόνον ένα απειροελάχιστο μέρος της όλης κληρονομιάς της ανθρώπινης κουλτούρας. Αν εξαλειφόταν μόνο μία φάση του μακρινού ανθρώπινου παρελθόντος μας οι σωρευτικές εφευρέσεις του παλαιολιθικού ανθρώπου, αρχής γενομένης από τη γλώσσα, όλα αυτά τα νέα επιτεύγματα θα ήταν χωρίς αξία. Αυτά για την κουλτούρα μας, που καυχιόμαστε ότι δημιουργήθηκε μέσα σε μια γενιά.

Ο διευρυμένος έλεγχος που ασκούμε σε εξωανθρώπινη ενέργεια, που σημαδεύει την πρόσφατη περίοδο, μαζί με την πλήρη ανασυγκρότηση του ανθρώπινου περιβάλλοντος, που άρχισε πριν πέντε χιλιάδες χρόνια, είναι, και τα δύο, σχετικώς ήσσονα συμβάντα στην παμπάλαια μεταμόρφωση του ανθρώπου. Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο υπερτιμούμε τη σημασία των εργαλείων και των μηχανών είναι ότι οι πιο σημαντικές πρώιμες εφευρέσεις του ανθρώπου, στην τελετουργία, την κοινωνική οργάνωση, τα ήθη και τη γλώσσα, δεν άφησαν υλικά υπολείμματα ενώ τα πέτρινα εργαλεία μπορούν να συνδεθούν με τα αναγνωρίσιμα κόκαλα ανθρωποειδών για τουλάχιστον πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια.

Η ψυχοπαθολογική θεολογία του Νεοφιλελευθερισμού

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη*

Τι κοινό έχει άραγε ο θάνατος της 62χρονης εργαζόμενης στην καθαριότητα στο Δήμο Ζωγράφου, με την αυτοκτονία της 42χρονης απλήρωτης εργαζόμενης από τα Γιαννιτσά και το θανατηφόρο δυστύχημα ενός 23χρονου διανομέα; Τι κοινό έχουν, πέρα από τον αδόκητο θάνατο τους εξ’ αιτίας των συνθηκών ή των παραμέτρων της εργασίας στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οργάνωσης της κοινωνίας; Τι κοινό έχουν, πέρα από τη δικαιολογημένη οργή των απλών ανθρώπων ενάντια στη βία της μισθωτής εργασίας και στις αδιανόητες συνέπειες της; Μοιάζει να μην έχουν κανένα άλλο κοινό. Απλά, άνθρωποι της «διπλανής πόρτας», καταβάλλουν, με την ίδια τη ζωή τους, μέρος του τιμήματος για την απρόσκοπτη λειτουργία της βαρβαρότητας που παριστάνει την οργανωμένη οικονομία.

Κι’ όμως, παρά τους θανάτους, αυτούς και εκατομμύρια άλλους σ’ όλο τον πλανήτη, το σύστημα προσπερνάει την απώλεια της ζωής περίπου σαν να πρόκειται για φυσικό φαινόμενο ή σπεύδει να εντοπίσει την ευθύνη στην απερισκεψία, στην απροσεξία, στην επιπολαιότητα ή και στη ψυχική βλάβη των ίδιων των θυμάτων. Και εκατομμύρια άνθρωποι σπεύδουν να υιοθετήσουν τις απόψεις αυτές που ταυτίζουν την ανάγκη για επιβίωση του εργαζόμενου με μια περίπου ανήκεστο βλάβη. Η φτώχεια είναι απόδειξη ατομικής ανικανότητας πλουτισμού, θα σου πουν οι νεοφιλελεύθεροι. Η φτώχεια είναι αποτέλεσμα ατομικής ανεπάρκειας, θα δηλώσουν οι πεφωτισμένοι υποστηριχτές της εκ γενετής εξασφαλισμένης «αριστείας».

ΚΚΕ (ζαχαριαδικό): «Για μια Ελλάδα Ανεξάρτητη- Ελλάδα για τους Έλληνες» (Γενάρης 1956)

Στην πλειοψηφία της σημερινής ελληνικής αριστεράς έχει επιβληθεί μια λογοκρισία. Δεκάδες λέξεις ή εκφράσεις, απαγορεύεται να χρησιμοποιηθούν. Θεωρούνται ρεφορμιστικές, εθνικιστικές, σε κάθε περίπτωση, «μη αρκούντως ταξικές». Θα άξιζε κανείς να παραθέσει τον πλήρη κατάλογο των απαγορευμένων λέξεων και εκφράσεων, όμως μπορεί κανείς να σταθεί στις ακόλουθες: “Ανεξαρτησία”, “Ελλάδα”, “Ελληνες”, “Υποτέλεια”, “Ξενοκίνητος”, “Τόπος”, “Χώρα”, “Λαός”, “μεσαία στρώματα”, “εθνικά εδάφη”, “Πατρίδα”, “εθνική υπόθεση”, “Εθνική αυτοτέλεια”, “εθνική αξιοπρέπεια”, “πατριωτικό μέτωπο”, “αλλαγή”.

Τι σημασία έχει αν ο ίδιος ο λαός -στο κεφάλι του οποίου ξεχαρμανιάζουν οι περισσότεροι “επαναστάτες”- καταλαβαίνει με τέτοιους όρους τη ζωή, την κατάστασή του και τις προσδοκίες του; Σημασία, για κάποιους επαναστάτες, έχει να μένει κανείς πιστός “στας Γραφάς” του “επαναστατικού μαρξισμού”: Δυστυχώς, μόνο στο γράμμα τους και όχι στο πνεύμα τους.

Ευτυχώς για εμάς, το επαναστατικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ δεν ήταν έτσι, κι έχουμε ακόμα να τρώμε από τα έτοιμα (η πικρή αλήθεια είναι πως ο λαός μάς ανέχεται κυρίως – και μάλλον αδίκως- επειδή συνδέει τη σημερινή ελληνική αριστερά με την παλιά ηρωική αριστερά). Το επαναστατικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ χρησιμοποιούσε τη γλώσσα του λαού και επεδίωκε τους στόχους του λαού (αφού, στην ουσία, το πρόβλημα της απόσπασης από το λαό δεν είναι μόνο θέμα διαφοράς ορολογίας, αλλά στόχων, καθώς του λαού οι στόχοι είναι πιο πλατιοί, πιο στρατηγικοί και άρα πιο επαναστατικοί από όσο οι ξεροί «ταξικοί» που, μη στεκόμενοι στο σκέλος της θετικής πρότασης και της διεξόδου, παρά μόνο στο σκέλος της «αντίστασης» και των «δικαιωμάτων», δεν είναι τίποτε άλλο παρά τρεϊντγιουνιονίστικοι). Μόνο έτσι, άλλωστε, μπορεί κανείς να συνδεθεί με το λαό, πολλώ δε μάλλον να αποκτήσει και δεσμούς αίματος μαζί του. Όμως, αν δεν είναι συνδεδεμένος κανείς με το λαό με δεσμούς αίματος, σάρκα εκ της σαρκός του, δεν μπορεί να είναι πρωτοπορία του.

Η ανατομία του χρέους και τα 740 δις € του προϋπολογισμού/ Βασίλης Βιλιάρδος

.

Από το 1995 έως το 2016 η Ελλάδα ανακύκλωσε χρέη ύψους 390,69 δις €, ενώ επιβαρύνθηκε με τόκους 207,89 δις € και με παράπλευρες δαπάνες 3,49 δις € – οπότε ουσιαστικά το κόστος του δημοσίου χρέους της για αυτά τα έτη ήταν συνολικά 211,38 δις €.

.

Ανάλυση

Επειδή κυκλοφορούν αρκετές θεωρίες σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη της χώρας, μεταξύ άλλων στην προσπάθεια να ερμηνευθεί πού οφείλεται η υπερχρέωση και τελικά η χρεοκοπία της (αν και η τελευταία είναι ξεκάθαρα το αποτέλεσμα των σκόπιμων ή μη λαθών των κυβερνήσεων μας μετά το 2010, ειδικά του PSI και του ξεπουλήματος της Ελλάδας στη συνέχεια), θεωρούμε σκόπιμη την παρουσίαση ορισμένων πινάκων – από τους οποίους μπορεί κανείς να εξάγει μόνος του τα συμπεράσματα του, χωρίς να επαφίεται στις κρίσεις άλλων ή σε θεωρίες συνωμοσίας.

Στα πλαίσια αυτά ο πίνακας που ακολουθεί αφορά (α) την εξέλιξη των δημοσίων εσόδων ως ποσοστό επί του ΑΕΠ από το 1970 έως το 2011 που υπεγράφη το PSI, (β) των δημοσίων δαπανών και των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού από το 1990 και μετά (=έσοδα – έξοδα, οι ετήσιες ζημίες του κράτους δηλαδή ως προς το ΑΕΠ που χρηματοδοτούνται μέσω του νέου δανεισμού και οι οποίες ήταν ανέκαθεν πολύ υψηλές), (γ) του ποσοστού του πληθωρισμού, (δ) του δημοσίου χρέους (αυξάνεται από τα ελλείμματα μείον τις πωλήσεις παγίων και τις ιδιωτικοποιήσεις), (ε) του ονομαστικού ΑΕΠ και (στ) της σχέσης χρέους ως προς το ΑΕΠ.

Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Διάφοροι δημοσιογράφοι ή «δημοσιογράφοι», αναλυτές ή «αναλυτές», sites, Καθηγητές Πανεπιστημίου, τουρκολόγοι που δεν ξέρουν τουρκικά (η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως που μπορεί να συμβεί αυτό), έχουν «ξεσκιστεί» κυριολεκτικά να διασπείρουν ανακριβείς ειδήσεις, ψέματα, τερατώδεις φήμες και αθεμελίωτες, αλλά τρομοκρατικές εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει ή τι θα συμβεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μερικοί λένε ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Άλλοι λένε, ή αφήνουν να εννοηθεί, ότι ένα προληπτικό πλήγμα κατά της Τουρκίας θα ήταν ότι έπρεπε. Μας προτείνουν δηλαδή να αυτοκτονήσουμε ομαδικά.

Συμπτωματικά, η μεγάλη πλειοψηφία όλων αυτών συνδέεται άμεσα ή έμμεσα, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, με αμερικανικούς και νατοϊκούς κύκλους, ή με άλλες, πολύ εξτρεμιστικές χώρες και δυνάμεις του διεθνούς συστήματος. Γιατί και το διεθνές σύστημα δεν είναι, αυτή την εποχή, ενιαίο.

Κατά μία άλλη σατανική σύμπτωση, η εντύπωση που δημιουργούν με όλα αυτά, το κλίμα, είναι ακριβώς το ίδιο που προκαλούν οι επαναλαμβανόμενες από καιρού εις καιρόν δηλώσεις του πρώην Πρέσβη των ΗΠΑ στην Ουκρανία και νυν στην Ελλάδα, του κ. Πάιατ. Δηλώσεις εξαιρετικά ανοίκειες για ξένο διπλωμάτη, που όχι μόνο τείνουν εκ των πραγμάτων να λειτουργήσουν ως «αυτεκπληρούμενη προφητεία», αλλά και θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως προκαταβολική απόσειση ευθυνών για κάτι που ίσως γίνει. Ο Πρέσβης της ηγετικής δύναμης της Ατλαντικής Συμμαχίας δεν είναι τουρίστας ή αναλυτής. Οφείλει να ενεργεί για να μη συμβούν αυτά που περιγράφει, όχι να εξηγεί στη χώρα που είναι διαπιστευμένος γιατί μπορεί να καταστραφεί. Τι είναι πάλι τούτο;

Βεβαίως, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι δύο σύμμαχοι του ΝΑΤΟ και ένας γενικός πόλεμος μεταξύ τους θα ήταν κανονικά αδιανόητος. Αν όμως οι Δυτικοί και το Ισραήλ καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι χάνουν οριστικά την Τουρκία, τότε δεν θα διστάσουν ούτε στιγμή να οδηγήσουν σε έναν πόλεμο που θα καταστρέψει και τις δύο χώρες (συμβάλλοντας και στην οριστική κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, για σκοπούς και λόγους πολύ διαφορετικούς από αυτούς που εσείς ή εγώ θεωρούμε απαράδεκτη την ΕΕ). Προς το παρόν, τους χρειάζεται η απειλή του.

Ρομπότ που ελέγχονται από την ανθρώπινη σκέψη

Συνέντευξη: Σωτήρης Σκουλούδης - Παναγιώτης Βλαχουτσάκος

Η Βιομηχανική Επανάσταση μετέβαλλε τη λειτουργία όχι μόνο της οικονομίας, αλλά και των κοινωνιών, σε ολοκληρωτικό βαθμό, με τη χρήση των μηχανών προς όφελος των ανθρώπινων δραστηριοτήτων να επιτρέπουν όλα αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα που έχουν διαμορφώσει τον κόσμο μας όπως είναι σήμερα. 

Η επόμενη εποχή στη σχέση ανθρώπου-μηχανής, δεν είναι απαραίτητα η ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης, κατά την οποία οι μηχανές λειτουργούν μόνες τους βάσει συγκεκριμένων προκαθορισμένων εντολών και λειτουργιών, αλλά... ο απόλυτος έλεγχός τους μέσω της ανθρώπινης σκέψης!

Ένας από τους ανθρώπους που μας καθοδηγούν σε αυτή τη νέα εποχή της σχέσης μας με τις μηχανές, είναι ο Παναγιώτης Αρτεμιάδης, Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Μηχανολογίας και Αεροδιαστημικής Ira A. Fulton στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και Διευθυντής του Εργαστηρίου Human-Oriented Robotics and Control (HORC) (σ.σ. «προσανατολισμένα στον άνθρωπο ρομπότ και ο χειρισμός τους»), ο οποίος ασχολείται με τις διασυνδέσεις του ανθρώπινου εγκεφάλου και το πώς μπορούν να ελέγξουν ρομπότ, τεχνητά μέλη, αλλά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, με εντυπωσιακά αποτελέσματα!

Iεμπραχέμ Μουσλέμ: Κάνοντας τον εθνικισμό «σημαία» ο Ερντογάν ελπίζει να κερδίσει επιπλέον δημοτικότητα Πηγή: www.lifo.gr

Ο επικεφαλής της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας του PYD για τα Βαλκάνια που εδρεύει στην Αθήνα μιλά για την τουρκική εισβολή στο Αφρίν, τη συριακή επανάσταση, τον ISIS, τον Οτσαλάν και τον αγώνα του κουρδικού λαού για αυτοδιάθεση και κοινωνική αλλαγή, έναν αγώνα πολυμέτωπο στον οποίο οι γυναίκες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο 

Πατήστε την εικόνα ή εδώ για τη συνέχεια της δημοσίευσης...

Η «Αlexa» φρίκαρε και άρχισε να γελάει ανατριχιαστικά...

H ψηφιακή βοηθός «Αlexa» της «Αmazon» που, χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη της, απαντά σε ερωτήσεις και δέχεται εντολές από τους χρήστες, εμφανίζει περίεργα συμπτώματα καθώς ξαφνικά αρχίζει μόνη της και χωρίς λόγο να γελάει με ανατριχιαστικό τρόπο, που μπορεί να παγώσει το αίμα.

Τα πρώτα κρούσματα αναφέρθηκαν σε «έξυπνα» ηχεία που διαθέτουν την «Alexa» (η οποία βρίσκεται σε διάφορες συσκευές) και από τα οποία ξεπηδούσαν ρομποτικά γελάκια χωρίς αιτία, που σε μερικούς χρήστες θύμιζαν γελάκι...μάγισσας.

Οπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, αφού άρχισαν να κυκλοφορούν ολοένα περισσότερες σχετικές ιστορίες χρηστών στο διαδίκτυο, η «Amazon» αναγνώρισε τελικά το πρόβλημα και υποσχέθηκε ότι θα το φτιάξει.

«Εκεί που καθόμασταν στο καθιστικό με τη μαμά μου και καμία μας δεν μιλούσε», έγραψε μια χρήστρια στο Twitter, «ξαφνικά η Alexa μας ενεργοποιήθηκε και γέλασε χωρίς λόγο. Δεν είπε το παραμικρό, απλώς γέλασε». Ένας άλλος χρήστης ανέφερε ότι η «Alexa» άρχισε να γελάει στο μέσον μιας συζήτησης στο γραφείο του.

Ελληνικό έθνος και ιδεολογικός μεταπρατισμός

Γράφει ο Γιώργος Κοντογιώργης

Η ιστορική σχολή που ερμηνεύει την εξέλιξη του ελληνικού κόσμου με τον ιδεολογικό μεταπρατισμό του μοντέλου της Εσπερίας ενοχοποιεί την κοινωνία και αποδίδει θεωρεί το έθνος κατασκευή του κράτους.

Οι Έλληνες των κοινών/πόλεων στις συνθήκες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βίωναν την θεσμική υποστασιοποίηση της κοινωνίας στην πολιτική διαδικασία (αντιπροσώπευση, δημοκρατία κλπ), την οποία ο κατακτητής αναγκάσθηκε να αποδεχθεί, πρωταρχικά διότι υπάκουε στην αρχή της ανθρωποκεντρικής ανωτερότητας. Και σε κάθε περίπτωση να ανεχθεί επειδή εμπεριείχε το στοιχείο του συμφέροντος γι’ αυτόν.

Το πρόταγμα του Ρήγα, ο οποίος προέκρινε την οικουμενική κοσμόπολη και στο πλαίσιό της τη δημοκρατία, από τα κοινά και τις συμπολιτειακές περιφερειακές ενώσεις τους έως την κεντρική Πολιτεία, εμπνεόταν προφανώς από την ελληνική οικουμένη των κοινών. Όπως ακριβώς και τα συνταγματικά κείμενα της Επανάστασης.

Το αδιέξοδο της ιδεολογικά διατεταγμένης και, καταφανώς, ανιστορικής σχολής σκέψης, που βλέπει την Ελλάδα μέσα από το εσπεριανό πρότυπο, γίνεται πασιφανές μέσα από την αγωνία της να διαψεύσει τις πηγές και να ισχυρισθεί ότι οι Έλληνες δεν είχαν συνείδηση εθνικής κοινωνίας πριν από την Επανάσταση. Συγχέουν, χωρίς άλλο, το αδιαμφισβήτητο γεγονός της εθνογενετικής διαδικασίας στην Εσπερία και, επέκεινα, στον κόσμο, που εμφανίζεται σιγά σιγά με τη μετάβαση από τη δεσποτεία στον ανθρωποκεντρισμό, με το έθνος ως κοινωνικό και κατ’ επέκταση, ως ιστορικό φαινόμενο.

Πολιτικό και πολιτισμικό